Frans van de Staak

Gedurende de montage beslist de maker hoe een shot voorafgegaan en opgevolgd moet worden door de overige shots. Geluid komt niet na (of naast) het beeld; geluid is zichtbaar op het scherm, is dus in het beeld, en komt uit het beeld, is om het filmscherm, is een omhulsel van het filmscherm

During editing, the filmmaker decides how each shot should be preceded and followed by other shots. Sound does not come after (or alongside) the image: sound is visible on the screen, it's part of the image, it comes out of the image, it's all around the screen, sound embraces the screen.

The only way film can represent distances is by converting them into time, into duration. That is what film tries to do: convert into duration the meters that exist in reality. Ideally, I would say musical duration. Why? Because like in music, you're dealing with elements that succeed each other. You're dealing with an arrangement. If you cut a scene from a film, it would lose that operation.

De enige manier waarop film afstanden kan weergeven, is door ze om te zetten in tijd, in duur. Dat is wat film probeert: de meters uit de werkelijkheid omzetten in duur. Het liefst zou ik zeggen muzikale duur. Waarom? Omdat je net als bij muziek te maken hebt met opeenvolgende elementen. Je zit met een ordening. Als je een scène uit een film zou knippen, zou ze die werking verliezen.