Article NL
17.10.2018
Chris Marker, langeafstandsfilmer

Twee gezichtspunten op de wereld en op de geschiedenis dienen zich aan. Eerst de vogelvlucht van de uil, soeverein nachtdier met scherpe klauwen en ogen die het donker oplichten, dan de zoekende draf van een kattin die haar weg baant in een wereld, die haar nu eens vijandig gezind is, haar dan weer haast achteloos liefkoost. Je lijkt als kijker de hele tijd op het punt te staan iets groots te ontdekken, tegelijk bovenaanzicht en “middeninzicht” te bezitten, tegelijk fragment en geheel, geleefde en historische tijd te kunnen aanschouwen. Het is alsof je heel even kunt zien dat wat zich hier afspeelt, ook elders is, als de beide zijden van een omgevouwen blad papier.

Conversation NL
17.10.2018
De wereld analyseren voor de verandering

Een interview met Miklós Jancsó

In 1980 had het filmtijdschrift Andere Sinema tijdens Film International ’80 [te Antwerpen] een gesprek met de Hongaarse filmmaker Miklós Jancsó. Jancsó begon het interview met te stellen dat er de laatste tijd in Oost-Europa heel wat verandering te bespeuren valt op het vlak van het politiek en artistiek denken. Jancsó: “Je moet de wereld niet alleen analyseren om hem te veranderen. Dat was de fout die Stalin beging. Voor hem was verandering belangrijker dan analyse. Je moet dus de wereld analyseren VOOR de verandering.”

note
17.10.2018
DocLisboa nodigt KASK uit

DocLisboa vertoont vier filmprogramma’s die volledig samengesteld zijn uit films van recent afgestudeerden van KASK film.

Article FR EN
10.10.2018
Notes on the Subject

The subject of all the films in the world is: I love you-you love me, or rather, I love you-you don’t love me; I and you, distributed among lovers and parents. This film’s subject is the subject of all films: my “dear” subject, my dear “subject.”

Article FR EN
10.10.2018
La partition d’Anne-Marie

A l’orée des films d’Anne-Marie Miéville, avant même que le récit ne pointe ses orteils, au premier souffle enregistré par la caméra, une bouffée d’air sonore amorce un seuil où installer le spectateur. Strictement au présent. Un pas dehors, un pas à l’intérieur. On peut avoir l’illusion d’assister au tournage, (parfois avant : à son préambule), et que ce qui s’y déroule, l’instant dramatique, est également le nôtre.

Article NL FR EN
3.10.2018
Making a Film

Making a film is like a laboratory for a whole thought process, a place where one can take stock, not only of one’s own personal development, but also other people’s. It is a very privileged creative space where something can be grasped that might otherwise drift off like smoke and disappear. However, at times, I have dreamed of doing something completely different because filmmaking is the work of sublimation, as they say, and therefore restrictive. Afterwards, there is not necessarily an exchange or a return that could keep things alive. You have to start over and begin creating again immediately. If you stop, things get very quiet.

note EN
12.10.2018
Pedro Costa: Company

From 19 October to 27 January, the Serralves Museum in Porto, Portugal hosts a special exhibition dedicated to the work of Pedro Costa. Pedro Costa: Companhia is based on the premise that each film is a letter with an uncertain recipient: a postcard, according to Costa, which passes around from hand to hand and gathers in itself all layers of time.

note FR EN
24.09.2018
Pas de deux. The Cinema of Anne-Marie Miéville

On the occasion of the retrospective film programme on Anne-Marie Miéville, organized by CINEMATEK and Courtisane in Brussels (4 - 30 October 2018), Sabzian, Courtisane and CINEMATEK compiled, edited and published the publication Pas de deux. The Cinema of Anne-Marie Miéville.

Article NL EN
1.10.2018
A Skeleton Key to Histoire(s) du cinéma

For the cinema, as Godard once said, is “transitory, ephemeral”, written on the wind; inscribed only in fleeting traces, some disconnected images and sounds, and sentimentally overloaded, scrambled memories. Cinema is hard evidence, but only fitfully can it serve as a testament; death is too much at work there. It is the form of this remembered, necessarily scrappy, haunted, sad history of the twentieth century that Godard evokes in all the prodigious techniques of his Histoire(s) du cinéma.