De bioscoop was zijn Amerika, de beelden volgden elkaar op als plechtige zevenmijlsstappen, of als het rennen van de honderd meter. Hij schoof van plek naar plek, van de ene naar de andere figuur. En steeds gebeurde dat in die ene juiste afstand. [...] Later begreep hij dat alles draaide rond een oxymoron: onbeweeglijk bewogen te worden.

De bioscoop was zijn Amerika, de beelden volgden elkaar op als plechtige zevenmijlsstappen, of als het rennen van de honderd meter. Hij schoof van plek naar plek, van de ene naar de andere figuur. En steeds gebeurde dat in die ene juiste afstand. [...] Later begreep hij dat alles draaide rond een oxymoron: onbeweeglijk bewogen te worden.

Elke andere kunstvorm viert het leven, het schone, het ideaal, en heeft een progressief effect – behalve de Amerikaanse cinema. De situatie is van die aard dat je steeds gevraagd wordt om je integriteit aan te tasten, en als de sociaal georiënteerde film eindelijk gemaakt wordt, zullen de vertoningen doorgaans beperkt zijn en zullen zij voor wie de film gemaakt is en over wie hij gaat, hem waarschijnlijk nooit zien. Om filmmaken levensvatbaar te maken, heb je de steun van de gemeenschap nodig; je moet deel worden van haar agenda, een aspect van haar voortbestaan.

Film is fundamentally the choice of a viewpoint in space, toward that space. Film is recording and therefore fundamentally contemporary (one cannot record that which is gone, the past). The spectator always watches contemporary images (even when they have aged, they remain contemporary through their model). This disposition sees to it that those who love films become ‘contemporary’ with every film.