Films byTexts by 1997
Article FR EN
23.10.2019
Insoumission aux circonstances du moment

À la fin de Lou n’a pas dit non, Anne-Marie Miéville exprimait un vœu : « L’amour ne sera plus le commerce d’un homme et d’une femme, mais celui d’une humanité avec une autre. » Ce vœu, qu’elle rêve de voir s’accomplir dans notre monde qui, chaque jour, s’en éloigne plus sûrement, elle tente d’en comprendre le sens, la force prodigieuse et les effrayantes limites, dans Nous sommes tous encore ici, dont le titre, en lui-même, impose malgré tout une confiante conviction que précisent à la fois, d’éminents philosophes donnés comme experts chargés d’un débroussaillage de la question et la vie d’un couple chargé d’en opérer, jour après jour, la démonstration.

Article FR EN
23.10.2019
Non-compliance with the Prevailing Circumstances

At the end of Lou n’a pas dit non, Anne-Marie Miéville expressed a wish: “Love will be a relationship that is meant to be between one human being and another, no longer one that flows from man to woman.” In Nous sommes tous encore ici, she tries to understand the meaning, the tremendous power and the frightening limits of this wish, the realization of which she dreams of seeing in our world. In itself and despite everything, the film title establishes a certain confidence which is explained both by renowned philosophers as experts responsible for clearing up the issue and the life of a couple charged with performing its daily demonstration.

FILM
Nous sommes tous encore ici
Anne-Marie Miéville, 1997, 80’

“The following phrase, delivered during a fight on how to wipe your feet when entering somewhere, expresses the stakes of the film: “I feel like Solomon who asked God to provide him with an intelligent heart, because it’s the ultimate gift a man can receive...

Article NL
29.11.2017
De dag waarop

De dag waarop ik heb beslist na te denken over de toekomst van de cinema, heb ik bij mezelf gedacht dat ik die niet zou meemaken. Ik heb me afgevraagd of de toekomst altijd voor ons ligt. Toen heb ik voor mij uit gekeken, vervolgens heb ik mij omgedraaid.

FILM
T’am e gilass
Taste of Cherry
Abbas Kiarostami, 1997, 95’

“Motion is the opening of the motionless, it is presence insofar as it is truly present, that is to say coming forward, introducing itself, offered, available, a site for waiting and thinking, presence itself becoming a passage toward or inside presence.

Article NL
21.06.2017
Fotografie tussen verveling en fascinatie

Over Antonioni’s Blowup

De fotograaf slaagt er niet in het bestaan van het lijk tot de goegemeente te laten doordringen omdat het in zekere zin ‘niets’ is. Het is slechts zijn eigen grijpgrage blik: iets dat hij dus nooit kan zien, iets dat zich aan het veld van het zichtbare onttrekt. Zijn eigen blik is een blinde vlek in zijn gezichtsveld die strikt genomen de vorm van eender welk object kan aannemen.