This close collaboration between Van de Staak and writer Jacq Vogelaar developed gradually as a dialogue between filmmaking and writing, eventually evolving into a collective endeavor: recorded scenes were watched by all collaborators, subsequent scenes were written and filmed, which were then watched again, and so on. The starting point – the influence of space(s) on human behavior – branched out in multiple directions. Out of the nine (!) different final edits, this film was ultimately chosen. (CINEMATEK)
NL
“De film begon echt met niets. Ik had heel vage, nauwelijks omschreven ideeën over wat het moest worden. Wel had ik een veel burleskere film in mijn hoofd met korte, in elkaar grijpende incidenten en kortere shots. Uiteindelijk is het door de aanzienlijke lengte van de scènes; die gelukkige een zekere coherentie hebben, toch geen montagefilm geworden. Hij leidt wel ergens toe – namelijk naar nergens – omdat hij ten slotte weer oplost in het niets.”
Frans van de Staak1
- 1Johanneke van Slooten, “J.F. Vogelaar en Frans van de Staak. Een gesprek,” Wolfsmond 8, 1983.
