Malgré tout illuminates the harrowing, compelling actuality of undocumented migrants. This collection of five short films is part of a growing series. The documentaries stand alone, but together they testify to a dedicated vision and a precise, socially engaged working method, which resulted in a long-term collaboration with the Brussels activist collective La Voix Des Sans Papiers. Doulo Kandé and Mamadou Taslim Diallo, members of the collective, regularly come into the picture. We see them mostly indoors, at work, in the places where they live, sometimes in necessary discussion with their fellow residents. In dialogue with each other and with the people they’re filming, Mieriën Coppens and Elie Maissin show us sober fragments of a reality as a possibility, without finality.
NL
“Bij Elie Maissin en Mieriën Coppens zit de afstand tot de waarheid (en de liefde voor de werkelijkheid) in het ontwijken van conclusies, het afwijzen van een finaliteit. Elke film heeft een open eind. Ze tonen niet alles (le tout, waarover Didi-Huberman schrijft en is blijven schrijven sinds zijn boek Images malgré tout uit 2003) maar wel een beeld van een realiteit ondanks alles (het malgré tout uit hetzelfde boek).
Elk van de films van Coppens en Maissin is een niet afgewerkt product. Er is geen finaliteit. Elke vorige film leidt tot een volgende. Hun films komen in op zich staande episodes, maar nooit zonder een wat voorafging en een wordt vervolgd. Er is altijd iets dat niet is verteld, altijd die rest, dat niet ingevuld alles. Elke film is er ondanks alles.”
Pieter Van Bogaert1
- 1Pieter Van Bogaert, “Het voortleven van de vuurvliegjes,” HART 226 (2022).
