Toni Erdmann

Toni Erdmann
Maren Ade, 2016, 162’

A practical joking father tries to reconnect with his hard working daughter by creating an outrageous alter ego and posing as her CEO's life coach.

 

« Si Toni Erdmann est extraordinaire, c’est qu’il prend tout. C’est un film « qui rend heureux » comme le promet l’affiche française, mais aussi un film triste à mourir, qui traite de tant de désespoir qu’il est difficile de s’en relever. Après coup, on ne comprend plus l’espèce d’hallucination collective à Cannes qui a fait de Toni Erdmann une pure comédie. Le film rend heureux oui, mais parce qu’il est d’une intelligence folle. C’est un grand film dialectique, jamais satisfait, qui creuse et creuse encore. Il contrevient à toutes les règles du cinéma d’auteur contemporain : c’est l’anti-cinéma du pitch, mais aussi l’anti-cinéma minimaliste, c’est un mélange entre la complexité et la maturité du grand cinéma moderne et les sensations émotionelles du cinéma populaire. C’est aussi l’anti-cinéma de salauds, avec son héros prêt à donner sa vie. Le triomphe à Cannes, qui ne doit surtout pas faire croire à un film consensuel, c’était tout simplement le choc de voir un chef-d’oeuvre. »

Stéphane Delorme1

 

“Toni Erdmann vraagt om mee te gaan in het mislukt toneel dat hij in Ines’ leven opvoert: het is een ontmaskering bij gratie van een bizarre maskerade. Het carnavaleske is hier subversief omdat, in de woorden van de Russische literatuurcriticus Michail Bachtin, “het gewoonlijke onbetwiste gezag van de elites, en daarmee de vastgelegde betekenissen en waarden van het gezaghebbende discours van de officiële instanties erin wordt uitgedaagd” – dat is exact wat Toni Erdmann doet. Het zorgt voor transgressie van de eerder aangehaalde grenzen: als ontregelende factor brengt Toni Erdmann Ines in contact met de Roemeense werkmannen die ze moet ontslaan en laat hij haar op het paasfeestje van onbekenden (die denken dat hij de Duitse ambassadeur is) Whitney Houstons ‘Greatest Love of All’ zingen. Wat als vader niet lukt, doet hij als ongenode gast: “kijken”, en tonen, “hoe ze leeft”.”

Rasmus Van Heddeghem2

 

FILM PAGE
UPDATED ON 29.06.2020