FILM
Meet Me in St. Louis
,
,
113’

Meet me in St. Louis, Louis,

Meet me at the Fair

Don’t tell me the lights are shining

Anyplace but there

We will dance the “Hoochie-Koochie”

I will be your “Tootsie-Wootsie”

If you will meet me in St. Louis, Louis,

Meet me at the Fair.1

 

“Page 114: We presume that these bloomers, etc., will not include any intimate female garments. Page 123: We presume this drinking will be handled with care.”2

  • 1. Nota bene: “Louis” in the song is pronounced “LOO-ee”, akin to the French. The song is one of the few instances of pronouncing the city’s name that way. It is normally pronounced “LOO-is”.
  • 2. The censors at the Hays Office in a letter to Louis Burt Mayer about the final version of the script for Vincente Minnelli’s Meet Me in St. Louis.

Related Content

Article NL
29.03.2017
De tussenruimtes van de cinema

Zich beperken tot de shots en strategieën die een film vormen, betekent vergeten dat de cinema een kunst is voor zover het wereld is, dat zijn shots en effecten die vervliegen op het moment dat ze geprojecteerd worden een voortzetting moeten krijgen, dat ze omgevormd moeten worden door de herinnering en het woord die samenhang geven aan de cinema als een wereld die gedeeld wordt voorbij de materiële realiteit van zijn projectie.

Article NL EN
26.07.2017
Minnelli, the Aesthete in the Factory

Virtually everyone who has written about Minnelli describes him as a paradoxical phenomenon, partly a servant of the industry and partly an unorthodox stylist. Some writers explain the paradox as a ‘deep-structural’ effect of American ideology, and others as a sign of the director’s own divided attitude toward his material. In either case, Minnelli is usually regarded as both a conformist and an individual, both a company man and an artist.