Using unpublished and newly digitalised archive footage and film material, Bettina Böhler assembled a portrait of the life and work of the exceptional artist Christoph Schlingensief, who died in 2010. Schlingensief – A Voice that Shook the Silence traces his development from being a pubescent filmmaker with an artistic bloodlust to his period as a revolutionary stage director in Berlin and Bayreuth, finally advancing to become Germany’s ‘national artist’, purportedly venerated by all and invited to create the German Pavilion for the 2011 Venice Biennale. The film explores Schlingensief’s untiring and ultimately inexhaustible love-hate relationship with Germany, its high culture, and petite-bourgeoisie sentiments – which he attributed to himself more than anyone else.
“Christoph Schlingensief (1960-2010) is een van die geruchtmakende kunstenaars met een immer bewogen praktijk. (...) Als artistieke inspiratie verwijst hij zelf naar Duitse filmhervormers zoals Fassbinder, Werner Nekes, Herbert Achternbusch en Alexander Kluge, naar de surrealistische films van Buñuel, de Soziale Plastik-theorie van Joseph Beuys, de Activities van Allan Kaprow, Fluxus-happenings en de tomeloze energie en spiritualiteit van Paul Thek. Zowel op het filmscherm, in het theater, als tijdens tv-discussies, publieke interventies en politieke projecten, ging hij met een vaak provocatieve en onafwendbare directheid aan de slag. Zonder schroom bond hij de strijd aan met democratisch onbegrip en systemen van neoliberale macht en hebzucht. Democratie en een niet-aflatende oproep tot zelfemancipatie stonden centraal in zijn werk. (...) De kunst- noch de politieke wereld ontliepen zijn commentaren. Zijn vrijgevochten energie en bereidheid om zowel de regels van hoge als lage cultuur te doorbreken, evenals de onversaagdheid waarmee hij politiek beladen onderwerpen aanpakte, zorgden meermaals voor controversen. Voor conservatieven was hij een misfit maar als Duitse kunstenaar was hij een symbool voor zijn generatie.”
Cis Bierinckx1
“This documentary contains only archive material, and the deceased protagonist himself is the narrator. [T]he first directorial work by the award-winning editor Bettina Böhler (Western, 2017) [is a] skilfully assembled film from almost inexhaustible archive sources, including many private recordings from Schlingensief's childhood days and from his works, with a power that relentlessly reveals the exceptional appearance of this theater and film artist.”
Jury statement for the Bavarian Film Award for best documentary
- 1Cis Bierinckx, “Christoph Schlingensief: een luis in de pels van kunst en politiek,” HART, 4 oktober 2021.