Twenty-five-year-old Michael has been released from prison after a five year sentence. He moves into a big apartment block, filled with young women who gladly have sex with him.
EN
“In the Algemeen Dagblad of 10 November 1971 [Verhoeven] expressed his anxiety that ‘after the bewildering success of Wat Zien Ik!?, we may only be allowed to make films that are sex romps.’ He was alluding to a film that had been premiered a few weeks after Wat Zien Ik!?, and which marked the real sexual liberation of the cinema: Blue Movie. Inspired by German ‘sexploitation’ films, director Wim Verstappen and producer Pim de la Parra claimed that the main reason for making Blue Movie was to blow apart the Dutch film censorship board (the Dutch MPAA). This work by the two PROVOs was interlaced with nude scenes to end all nude scenes.”
Rob van Scheers1
“After the film censorship board had shot itself in the foot with the final approval, Verstappen claimed that it had been his goal to undermine the functionality of the board. A few years before, in 1967, he had co-signed a petition to protest that the Centrale Commissie voor de Filmkeuring had disapproved of Jef van der Heyden’s Ongewijde aarde (Unconsecrated Earth). [...] Let us take Verstappen at his word, that his intention was to put the efficacy of the Commission into doubt. If so, then his Blue Movie had lived up to its aim. In short, judged by its effect, the film was a success, for the Commission was reduced to paralysis and in 1977 film censorship for viewers aged over 16 years ceased to exist.”
Peter Verstraten2
NL
“Niettemin had Verstappen in zijn rol van kritisch wereldbeschouwer zelf al vroeg een visie op het pornovraagstuk. In 1964 legde hij voor de avro-televisie uit: ‘Elke cultuur heeft een geweldige behoefte aan pornografie. Sommige culturen hebben dat opgelost in de literatuur, waar wij nauwelijks in durven te lezen zonder rode oren te krijgen. Maar wij hebben het heel anders opgelost. Wij zijn aan het moraliseren geslagen. Dat is een hele speciale manier van pornografie bedrijven, waarbij je zegt: ik mot er niks van hebben, om er zo toch aan te kunnen blijven denken en erover te kunnen praten. Deze vorm van pornografie, dus het moraliseren, eist helaas erg veel slachtoffers. Er zijn altijd mensen waar je je tegen af moet zetten, die je de grond in moet boren. Daarom geloven wij, tenminste geloof ik van Skoop, dat het nuttig is om in onze beschaving andere vormen van, ja, van pornografie te brengen, die minder kwetsend zijn. Geen [...] filmcensuur, maar het goede recht van eerlijke pornografie.’ Na een bedscène in De la Parra’s korte film Heart Beat Fresco, de relationele escapades in Verstappens Liefdesbekentenissen en de seks in De la Parra’s Obsessions, werd Verstappen de genius achter Scorpio’s baanbrekende Blue Movie.”
Hans Schoots1
- 1Hans Schoots, Van Fanfare tot Spetters: Een Cultuurgeschiedenis van de Jaren 60 en 70 (Amsterdam: Bas Lubberhuizen/Filmmuseum, 2004), 53.
