Jean-Daniel Pollet

Yannick Haenel, 2018
ARTICLE
16.09.2020
NL

Een film als Méditerranée leert ons dat de tijd zich kan openen door zijn aanwezigheid te ontvouwen. Het is Jean-Daniel Pollets grote doorbraak en het maakt deze film tot een meesterwerk waarnaar we eindeloos kunnen blijven kijken zonder dat de film veroudert of aan kracht inboet, zonder dat de woorden – dwingend, somber, inwijdend, doordrenkt van de immense gloed van de zon – ons ooit de indruk geven dat we ze al gehoord hebben.

Philippe Sollers, 1969
ARTICLE
09.09.2020
NL

Méditerranée slaagt in een radicale benadering van de mythische functie die door het Griekse werkwoord mueîn, “de ogen en de mond sluiten”, wordt aangeduid en die uitzicht geeft op drie simultane vlakken: dromena: de dingen van handeling – legomena: de gezegde dingen – deiknumena: de getoonde dingen.

Boris Lehman, 2004
ARTICLE
11.09.2019
NL FR

« Filmer les choses (et les gens) qui vont mourir et disparaître (ou qui sont éternelles), archiver même la mémoire (ContretempsCeux d’en face) par la répétition du même, par l’accumulation, par l’effacement, l’enchevêtrement, le tissage, tels sont la science et le talent d’exhumation de Jean-Daniel, qui joue avec ses images comme avec des notes de musique, inventant une espèce d’ alphabet composé de signes qui tiennent à la fois du pictogramme et du hiéroglyphe. »

Boris Lehman, 2004
ARTICLE
11.09.2019
NL FR

“Dingen (en mensen) filmen die gaan sterven en verdwijnen (of die eeuwig zijn), zelfs het geheugen archiveren (Contretemps, Ceux d’en face) door de herhaling van hetzelfde, door te accumuleren, uit te wissen, te verstrengelen, te weven, dat is de wetenschap en het opgravingstalent van Jean-Daniel, die speelt met zijn beelden als waren het muzieknoten en een soort alfabet bedenkt dat bestaat uit tekens die zowel iets van pictogrammen als van hiërogliefen hebben.”

Philippe Sollers, 1963
ARTICLE
09.09.2020
NL

Een onbekend geheugen vlucht halsstarrig naar steeds langer vervlogen tijden. De indruk van ouderdom neemt toe. Velerlei landen… valselijk ingeslapen... En alles lijkt het geordende te hebben van het buiten…onfeilbaar… En steeds die vloed van onmetelijkheid vanbinnen, ‑ die vloed van zwevend geheugen…

De Nederlandse vertaling van de tekst van Philippe Sollers voor Méditerranée van Jean-Daniel Pollet uit 1963.