https://www.sabzian.be/text/hossein-sabzian-ii

Hossein Sabzian II

Vertaald door Gerard-Jan Claes, Elias Grootaers

(1) & (2) Close-Up Long Shot (Mamhoud Chokrollahi & Moslem Mansouri, 1996)

Hoe oud bent u?

Ik ben 42. Ik ben geboren in 1954.

Vertel ons een beetje over je kinderjaren. Wie was Sabzian voor Close-Up?

De fundamenten van onze persoonlijkheid worden doorgaans gelegd tijdens onze kinderjaren. Volgens Thomas Harris wordt ons karakter gevormd tijdens de eerste vijf levensjaren en onthult het zich later. De relatie tussen mijn kinderjaren en cinema is dat mijn vader mij op een dag bij de hand nam ... en we naar het Lalehzar Theater gingen om The Bride of the Sea te bekijken, met Vigen in de hoofdrol. Daar legde mijn vader mijn hand in die van de cinema. Mijn vader liet mijn hand los, maar cinema deed dat nooit. Ik hield zijn hand stevig vast en begroette de cinema voor de eerste keer.

Ik herinner me ... dat ik als schooljongen gedurende drie maanden spijbelde. Elke dag ... nam ik mijn boeken en ging ik naar de film. Soms lieten ze me niet binnen. Voordat ik ’s avonds naar huis ging, schreef ik essays en gaf ik ze het hoogste cijfer. Ik maakte aantekeningen zoals de leraar dat zou hebben gedaan, om argwaan te vermijden. Dit bleef maanden duren. We woonden in die tijd in Isfahan. Ik spijbelde gedurende drie maanden, tot ze mij betrapten. Mijn moeder bracht me naar school en ik werd geslagen voor mijn bioscoopbezoek. Dat is wat ze toentertijd deden. Terug thuis beloofde ik om het nooit meer te doen en ze zeiden me dat ik aan mijn toekomst moest denken.

Ik kan de cinema enkel vervloeken. Hij beroofde mij van mijn kinderjaren.

Maar ik ben nu de mening toegedaan dat de cinema van vandaag, die ik als een geavanceerde cinema beschouw, simpelweg kleur en vorm is. Dat volstaat.

Exact de helft van mijn leven bracht ik in het donker door. Mijn leven zelf was donker. Ik heb mijn leven nooit scherp kunnen stellen. Het is allemaal bij een wazig beeld gebleven.

In financieel opzicht: ik gaf mijn geld uit om filmtickets te kopen. Wat de jaren betreft: ik heb mijn tijd verbeurd. En in psychologisch opzicht: ik heb mijn ziel verkocht aan de cinema. Zo bracht ik de beste uren van mijn kinderjaren door ... in het donker.

Hossein Sabzian aan het woord in Close-Up Long Shot (Mamhoud Chokrollahi & Moslem Mansouri, 1996).

Engelse ondertitels van de film vertaald door Gerard-Jan Claes en Elias Grootaers

 

Beelden (1) en (2) uit Close-Up Long Shot (Mamhoud Chokrollahi & Moslem Mansouri, 1996)

COMPILATION
14.02.2015
NL FR EN
In Passage, Sabzian invites film critics, authors, filmmakers and spectators to send a text or fragment on cinema that left a lasting impression.
Pour Passage, Sabzian demande à des critiques de cinéma, auteurs, cinéastes et spectateurs un texte ou un fragment qui les a marqués.
In Passage vraagt Sabzian filmcritici, auteurs, filmmakers en toeschouwers naar een tekst of een fragment dat ooit een blijvende indruk op hen achterliet.
The Prisma section is a series of short reflections on cinema. A Prisma always has the same length – exactly 2000 characters – and is accompanied by one image. It is a short-distance exercise, a miniature text in which one detail or element is refracted into the spectrum of a larger idea or observation.
La rubrique Prisma est une série de courtes réflexions sur le cinéma. Tous les Prisma ont la même longueur – exactement 2000 caractères – et sont accompagnés d'une seule image. Exercices à courte distance, les Prisma consistent en un texte miniature dans lequel un détail ou élément se détache du spectre d'une penséée ou observation plus large.
De Prisma-rubriek is een reeks korte reflecties over cinema. Een Prisma heeft altijd dezelfde lengte – precies 2000 tekens – en wordt begeleid door één beeld. Een Prisma is een oefening op de korte afstand, een miniatuurtekst waarin één detail of element in het spectrum van een grotere gedachte of observatie breekt.
Jacques Tati once said, “I want the film to start the moment you leave the cinema.” A film fixes itself in your movements and your way of looking at things. After a Chaplin film, you catch yourself doing clumsy jumps, after a Rohmer it’s always summer, and the ghost of Akerman undeniably haunts the kitchen. In this feature, a Sabzian editor takes a film outside and discovers cross-connections between cinema and life.
Jacques Tati once said, “I want the film to start the moment you leave the cinema.” A film fixes itself in your movements and your way of looking at things. After a Chaplin film, you catch yourself doing clumsy jumps, after a Rohmer it’s always summer, and the ghost of Akerman undeniably haunts the kitchen. In this feature, a Sabzian editor takes a film outside and discovers cross-connections between cinema and life.
Jacques Tati zei ooit: “Ik wil dat de film begint op het moment dat je de cinemazaal verlaat.” Een film zet zich vast in je bewegingen en je manier van kijken. Na een film van Chaplin betrap je jezelf op klungelige sprongen, na een Rohmer is het altijd zomer en de geest van Chantal Akerman waart onomstotelijk rond in de keuken. In deze rubriek neemt een Sabzian-redactielid een film mee naar buiten en ontwaart kruisverbindingen tussen cinema en leven.

Related